Å starte å jogge.

Ja, korleis starter ein å jogge? Er det bare å knyte på seg joggesko og sette i gong?

Eigentleg er det faktisk ikkje verre enn det.

Om ein derimot, som meg, likar å høyre musikk, er glad i gadgets, og blir motivert av sjølv den minste framgong, kan ein legge MYKJE i å starte å jogge.

Sjølv byrja eg med å berre spele vilkårleg musikk. Og så fann eg eit program der ein skulle starte med å gå i fem minutt, jogge i eitt minutt, gå i to minutt, jogge i eitt minutt, gå i fem minutt. Til saman 14 minutt. Dette skulle ein auke gradvis og langsomt til ein kunne springe 5 km eller ein halvtime i strekk.
Dette kunne eg då klare!!

Trudde eg..

Eitt minutt er LENGE! Og i starten var det meir enn nok! Sjølv med musikk.

Etterkvart greidde eg det betre og betre, og fann ut at musikken som stemte overens med stega mine gjorde at eg kunne springe lenger utan å bli så sliten.
Eg lasta ned ein app som heiter "Metronome Beats" og som gjorde at eg kunne finne takten på dei songane eg likte best å springe til. Somme var for langsomme, andre var for raske, og dei som var passe, hadde ca 160 slag i minuttet. Altså 160 steg i minuttet.

Det var det tempoet som gjorde at det var minst anstrengande for meg å jogge.
Det skulle seinare vise seg at dette ikkje var eit særleg smart tempo å jogge i, for ein skal helst ligge på rundt 180 steg i minuttet uavhengig av om ein har lange eller korte bein.

Eg lasta dessuten ned ein app som hjalp meg å passe intervalla eg skulle springe, så eg slapp å passe på sjølv: "HIIT interval training timer" Der kan eg stille inn kor mange minutter oppvarming eg skal ha, kor lenge skal jobbeøkta vare, og kor lenge pauseøkta skal vare, og kor lenge nedtrappingsøkta skal vare. Eg kan også velge om eg skal høyre alarm når ny økt starter, og eg kan velge kor mange økter eg skal ha. Då kjem det opp kor lenge heile treningsøkta skal vare totalt.

Det finnes mange appar som registrerer løpinga, kor ein spring, kor fort ein spring, kor lenge, kor mange kalorier ein forbrenn o.s.v., og her er det berre å prøve seg fram for å finne ut kva som passar best.

Det fine med å loggføre jogginga på denne måten, er at ein kan samanlikne hastighet på dei vanlege rutene sine.

Men ingenting av dette er nødvendig for å starte å jogge, sjølv om det hjelper.

Det hjelper også å ha ein gul firbeint kamerat (sjølv om farge er valfri) å jogge med. Kameraten kan også vera tobeint. Alt hjelper :-)

Eg tok det forholdsvis langsomt, meinte eg sjølv, men kroppen sa i frå om at det gjekk i fortaste laget likevel. Og ved nyttår 2015/2016 sa foten stopp i form av Plantar Fascitt. Eitt år gjekk det før eg blei frisk, og sjølv då våga eg meg ikkje på jogginga igjen med ein gong.

Denne omgangen har eg auka antal steg i minuttet frå ca 160 til 170-176. Eg leste nettopp ein plass at om ein skulle auke antal steg i minuttet, var det best å auke 5% om gongen. Eg har dermed gått litt hardt ut likevel, og skal nå teste ut musikk på 168-170 bpm (beats per minute) for å sjå om eg klarer å jogge lenger då.

Eg er to månader inn i opplegget mitt, og klarer litt over ein kilometer før eg må ha ein gåpause. Det går didlande seint, men heller det, enn å få Plantar Fascitten tilbake!

Eg har anskaffa meg treningsklokke: Fitbit Charge HR 2
Heller ikkje nødvendig, men veldig veldig kjekt og motiverande å ha!

Sko. 
Eg har handla meg nye sko. Dei heiter Hoka Bondi 4, og er knallgod og svindyre! Dei er for folk med overpronasjon, det vil seie at ankelen faller litt innover når ein går/står/løper. Det er også ein trigger for Plantar Fascitt.

Klær.
Ein kan jogge i kva klær som helst, og sjølv føretrekk eg tights, t-skjorte og løpejakke. Då ser eg og kjenner meg så himla sprek, nemlig!
SportsBH er også kjempeviktig! Ikkje alle merker har min størrelse, men ShockAbsorber har størrelsar laaaaaangt ut i alfabetet! Min er 75F i den eine, og 80E i den andre. Dei kjennes heilt like ut, så ein skal ikkje henge seg altfor mykje opp i størrelse. Eg har desse to:

http://www.shockabsorber.co.uk/product/ultimate-run-bra/

https://www.amazon.co.uk/Shock-Absorber-Womens-Support-Sports/dp/B003ZHSK6Q?th=1

Den underste her er nyast, og blei innkjøpt på supertilbud på XXL til "bare" 400 kroner! Den koster stort sett rundt 150 kroner meir :-D

Tights.

Eg er veldig glad i Røhnisch og Asics, for buksene er så høge og gode i livet. Og eg har handla meg vintertights som ikkje hjalp det spøtt. Dermed måtte eg sy meg et treningsskjørt, slik at eg i det minste held meg varm på fua (sørlandsk ord for rumpe).

Utstyr til hunden og trening på å løpe uten å snuse kjem i eit anna innlegg.

Plantar Fascitt

Legg til bildetekst

Kva er Plantar Fascitt?

Den medisinske forklaringa er ein ting, men mi forklaring er at det er noko som gjer grassat vondt under foten. Det kjennes som å trø på ein spiss stein kvar gong ein tråkker på foten, og det gjer ekstra vondt om morgonen.


Her står ei grei forklaring på kva det er: Helsebiblioteket: Plantar Fascitt

Sitat frå denne sida: "

Hva er plantar fasciitt?

Hælsmerter kan ha mange årsaker. Denne informasjonen handler om smerter på undersiden av eller fortil på hælen, kjent som plantar fasciitt.

Plantarfascien er bindevev som strekker seg fra hælputen til tåballene. En fettpute i hælen, over dette bindevevet, bidrar til å dempe trykket når du går.

Personer over 40 år får oftere hælsmerter enn barn og unge voksne, men årsaken er usikker. Mulige forklaringer kan være at bindevevet ikke strekker seg like godt etter hvert som folk blir eldre. Fettputen på hælen kan bli tynnere og absorberer ikke så mye av trykkbelastningen når du går.  

Symptomer

Hælsmerten kan føles som skarpe knivstikk på undersiden av foten. Den er ofte verst når du står opp av sengen om morgenen og når du reiser deg etter at du har sittet en stund. Etterhvert kan smerten kjennes mer som dump verking.

Sårheten og ømheten kjennes vanligvis bare under foten. Du kjenner ikke smerter på baksiden av hælen. Den brer seg ofte fra midt under hælen og langs fotsålen. Innsiden av fotbuen kan også verke.

Hælsmertene kan i intensitet spenne fra irriterende verk du merker når du reiser deg, til smerter som er så ille at du ikke kan gå."

Jepp, personar over 40 får det oftare enn barn og unge voksne. Eit alderdomsteikn, altså. Det lova jo bra. Og eg som akkurat hadde byrja å like å jogge!!

I starten trudde eg at det holdt å halde meg i ro, og så ville det gå over etter eit par veker. Eg var til og med litt kry over at EG hadde fått ei idrettsskade!
Det gjekk fort over. Stoltheten, altså.

Då eg skjøna at dette ikkje ville gi seg med det første, heiv eg meg rundt og googla. "How to get rid of plantar fasciitis"
Og eg fekk mange treff! Sjølv topptrente idrettsfolk kan få denne betennelsen! Og det er MANGE der ute som slit med dette! På ulike fora fann eg folk som har hatt dette i årevis utan å bli god!

Eg sverga på at det skulle ikkje bli meg! Eg skulle og ville bli god igjen!
Difor handla eg meg Strassbourg sokken. Eg leste at nokre bruker ein slags slalåmstøvel om natta, eller iallefall noko som ser ut som ein slalåmstøvel. Og så var det kome noko nytt. Strassbourgsokken.

Det er, som du ser på biletet ein sexy sokk som skal tas på før ein sovner om kvelden, og så skal den vær på heile natta. Ein skal sove med den kvar natt til smertene forsvinner.

Hypermobil med plantar fasciitt.
Dersom du, som meg, er hypermobil i ledda, vil du kjenne nada effekt om denne strammes på maks utan å fikse på sjølve sokken. Eg måtte kutte til borrelåsen ganske mykje, og så la eg dessuten såle og papp inni sokken for å stive den av litt. Det funka betre for meg då.

Eg bestilte den største dei hadde, for eg er tjukk rundt leggen, og måtte stramme ganske godt for at den ikkje skulle gli nedover og miste effekt.

Alle strekkeøvelsar måtte maksimeras, alle uttøyingar måtte overdrivas, for det holdt ikkje å gjere slik andre gjorde. 

Massasje
Kvar morgon utførte eg øvelsane på desse videoane. Strekkeøvelsane gjorde eg dessutan fleire gonger om dagen.

Eg gjer framleis somme av desse øvelsane den dag i dag.

Innleggsålar
På apoteket fekk eg tak i hælbeskytterar, og dei funka greit ei stund.

Eg kjøpte meg dessuten tre par innleggssålar og kutta ut høge hælar. 

Kinesiologitape
Eg såg også fleire nettsider som viste korleis ein skulle bruke kinesiologitape for å teipe foten og lindre smertene. Eg valgte metoden på biletet til høgre.
Rimeleg kinesiologitape fekk eg kjøpt på Biltema, forresten. Den funka like fint som den dyre eg kjøpte på nett.

I sommar då eg skulle bli med niesa mi i Dyreparken, teipa eg foten som forebygging i tillegg til å putte sålane tilbake i skoa.

Tida gjekk, og eg trur det var ein kombinasjon av nattestrømpe, innleggssålar, massasje, strekking og teiping som gjorde susen. For då det hadde gått nesten nøyaktig eitt år sidan eg måtte gi opp jogginga, kjente eg ingen smerte lenger.

Eg testa ut litt i starten med å gå lenger og lenger turar med hunden, og røyne foten meir enn eg hadde våga tidligare, og framleis ingen smerter.

Eg våga likevel ikkje å gjenoppta jogginga. Det var dessuten ikkje bare motet som mangla, men motivasjonen. Eg visste eg måtte starte heilt frå starten og ta det sakte denne gong, og det frista lite.
Eg var dessuten midt i eksamensperioden til 2. semester, og hadde med det fleire unnskyldningar til å utsette starten.
Då siste eksamen var over, bestemte eg meg for at eg ville tilbake dit kor eg syns det var kjekt å jogge, kjekt å kjenne blodsmaken i munnen, kjekt å vite at i dag, i dag hadde eg jogga i fem kilometer i strekk utan å stoppe!! Eg ville tilbake dit, og nå var jo foten god igjen.

Det er i skrivande stund snart to månadar sidan eg gjenopptok jogginga. Og eg har ikkje kjent vondt endå, sjølv om eg har hatt raskare framgong enn planlagt! Det kjennes heilt fantastisk!

Her starter det.

Ja, her starter det altså. Bloggen min om trening. Eller aller mest løping, kanskje.

Det starta egentlig i 2015 då eg ville ned i vekt. Eg har aldri jogga i heile mitt liv, og som 42-åring skulle eg altså begynne med det.

Eg tok på meg dei gamle joggeskoa mine (ca 8 år gamle), og satte i gong med rolig oppbygging til 5 kilometer eller 20 minutter i strekk. Noko eg aldri hadde vore i nærheten av tidligare.

Etter nokre månader nådde eg faktisk 5 km, og kom dithen at eg gleda meg til joggedagane mine. Det hadde eg ALDRI trudd!

Så kom Plantar Fascitten som ein mørk sky over den lyseblå joggehimmelen min, og dommen blei fullstendig ro til smertene var vekke.
Det blei dei ikkje.
Ikkje på veldig veldig veldig lenge.

Eg leste ALT eg kom over, og gjorde alt i mi makt for å bli god igjen.

Og det blei eg. Eitt år seinare. Og sjølv då våga eg meg ikkje på jogging igjen. Ikkje før det hadde gått 17 månader sidan diagnosen.

Og nå er eg altså i gong igjen.